Stormachtig

Na recentelijk een paar stormachtige dagen, zien we langzaamaan de eerste tekenen van het voorjaar verschijnen. Vogels die fluiten, het zonnetje dat weer langer te zien is (als hij schijnt) en de krokussen die hier en daar beginnen te bloeien. Het lijkt wel een illustratie van de afgelopen 2 jaar. Na lang in de ‘Corona-storm’ gezeten te hebben lijkt er na 2 jaren van wachten eindelijk een einde in zicht van deze storm. Echter is de ene storm nog maar net gaan liggen of de volgende is al in alle hevigheid losgebarsten met de huidige internationale spanningen. Wat opvalt is dat we als mensen behoefte hebben aan duidelijkheid, aan weten hoe lang iets gaat duren. Als we geen duidelijk eindpunt hebben of weten waar we aan toe zijn, is de weg een stuk zwaarder.

Een festiviteit die wel weer door kon gaan de afgelopen tijd waren de Olympische spelen. Wat interessant is tijdens het schaatsen, de sport waarin wij Nederlanders uitblinken, is dat hoewel de schaatsers een individuele prestatie neerzetten, de rit van de tegenstander van invloed is op hun prestatie. Wanneer de tegenstander net voor iemand schaatst kan dit voordelig zijn voor de andere schaatser. Je kan naar de ander ’toe rijden’. Naast de eindstreep die wellicht nog veel rondjes schaatsen is, heb je een extra referentiepunt om naar toe te werken.

In een recente aflevering van Kamp van Koningsbrugge op televisie is dit belang van een doel ook mooi in beeld gebracht. De deelnemers moeten een mars afleggen, niet wetende wanneer ze klaar zijn of hoe lang ze moeten lopen. Ze zijn moe en het is midden in de nacht, maar ze moeten doorlopen totdat ze ‘er zijn’. Doel van deze mars is de mentale uitdaging en les; om door te zetten, niet af te haken, ook wanneer het onduidelijk is voor hoe lang. Het enige wat je hierbij helpt is of je het doel in deze serie, commando worden, ook echt wilt.

Het maakt duidelijk dat we vaak tot meer in staat zijn dan we denken als we onze motivatie niet verliezen, vooral als het einde nog niet in zicht is. Zoals Ben Tiggelaar zegt; ‘Bij alle dingen die we de moeite waard vinden, gaan we door totdat we, linksom of rechtsom, ons doel bereikt hebben’. Ook maakt het inzichtelijk dat wanneer een doel wél binnen bereik is, of een groot doel opgesplitst is in kleinere ‘subdoelen’, dit ons helpt om te versnellen.

In ons werk is dit wat wij ook proberen te bereiken met onze kandidaten. In een situatie die onduidelijk is, waar het nog onbekend is of iemand zal herstellen of kan terugkeren naar werk, zoveel mogelijk duidelijkheid te scheppen en de doelen binnen iemands bereik te brengen. Om een grotere verandering; ander werk zoeken, op te splitsen in kleinere stapjes, waardoor het overzichtelijker en makkelijker wordt om in beweging te komen.

Na 2 jaar van onduidelijkheid met Corona, mogen we nu uitzien naar een (gehoopt) einde van de beperkingen. Dat zeggende zijn we onverhoopt in een andere storm terecht gekomen. Van internationale spanning en daarin nieuwe onduidelijkheid. Misschien dat Corona hierin wel ons trainingskamp is geweest. Dat we weten dat we in onbekende en moeilijke omstandigheden in de afgelopen 2 jaar toch door zijn gegaan. Want als je door blijft lopen, kom je vroeg of laat bij de finish, ook als je niet weet wanneer die komt.