“Lichtpuntjes”

Een kapperszaak in Groningen heeft het ‘c-woord’ in de ban gedaan. Alle praatjes bij de kapper gingen over niets anders dan coronamaatregelen en dat al bijna 2 jaar lang. De medewerkers waren het zat en willen nou wel eens over iets anders praten. Ondernemers die ‘sloopkamers’ aanbieden om je corona-frustratie op bot te vieren zien hun vraag stijgen met elke persconferentie. Het brengt in beeld wat we allemaal wel op de één of andere manier ervaren; we zijn corona-moe.

En toch blijft het virus onveranderd of juist gemuteerd verder gaan.

Hoewel de beperkingen blijven en recentelijk weer werden aangescherpt, moeten we toch door. Wéér thuiswerken, weer meer testen, weer geen (grote) bijeenkomsten en evenementen. In deze ‘donkere dagen’ maakt het voor velen de dagen nóg donkerder. En als het donker is, heb je de behoefte aan ‘lichtpuntjes’.

Eén van die lichtpuntjes is het programma ‘Even tot hier’. De laatste uitzending keken er meer dan 2 miljoen Nederlanders naar het programma waar het corona beleid op een humoristische wijze onder de loep wordt genomen. Zoals de oudhollandse filosoof Wijnaendts Francken ooit zei: “humor lost geen vraagstukken op, maar helpt erover heen.” Of zoals Godfriend Bomans het zei: “humor is overwonnen droefheid”. En dat is iets wat er wel nodig is; de teleurstelling en problemen door corona weer opnieuw te boven komen, overwinnen en dan weer verder.

Maar hoe doe je dat dan? Los van corona, kan je met een probleem verschillende kanten op. Sommige proberen er tegen te vechten, anderen vluchten of doen of het er niet is, maar dat lost het probleem niet op. Uiteindelijk ligt de sleutel bij het accepteren. Want dan ontstaat er ruimte om te beslissen hoe je ermee omgaat. Dan kun je binnen de beperkingen zoeken naar de mogelijkheden.

Dat brengt mij tot de parallel met re-integreren, noem het beroepsdeformatie – wij zien altijd de link. Wanneer iemand met een ziekte of beperking uitvalt, begint dit ook vaak als kortdurend verzuim. Voor velen is dit gelukkig ook zo, maar voor degenen die wij als re-integratiecoaches mogen begeleiden werden dagen weken en weken maanden. Een bittere pil waarbij teleurstelling, frustratie en verdriet vaak een rol spelen.

Opvallend is dat één van de zaken die het meest wordt genoemd wat mensen missen, het contact met de mensen met wie ze werken is. De collega’s, de studenten, de cliënten of de kinderen. Naast humor is het contact met anderen hoe we het voor elkaar draaglijker kunnen maken. Door ondanks de afstand, wel met elkaar verbonden te blijven. Cliché, maar wel waar.

De oplossing voor iemands’ ziekte of beperkingen hebben ook wij helaas niet. Maar we weten wel dat uitrazen kan helpen. En dat lachen ondanks de omstandigheden helpt. Dat ondanks beperkingen, er binnen beperkingen altijd mogelijkheden zijn. En dat verbinding met anderen helpt. Niet om de problemen op te lossen, maar wel om het minder donker te maken. En dus wens ik iedereen een kerst vol lichtpuntjes. Meer cliché dan dat, zo richting de kerst, kan het haast niet. In de laatste uitzending van ‘even tot hier’ was er een kok van een sterrenrestaurant die net nu hij een bepaalde erkenning had bereikt, geen diners meer kon maken door de maatregelen. In deze uitzending ging hij in de avond koken voor een dakloze man, die door ziekte en privé problemen dakloos is geworden. De man was geraakt door het gebaar. Een mooi voorbeeld van hoe je soms in je eigen beperkingen een lichtpuntje kan zijn voor een ander.