Lenzen 

Als re-integratiecoach komen wij als laatste specialist aan bod in de verzuimketen. De medewerker heeft al een jaar contact met de bedrijfsarts en casemanager, loopt meestal bij verschillende medische specialisten, is recentelijk bij de arbeidsdeskundige langs geweest en dan komen wij ook nog eens om de hoek. Iets waar iemand vaak helemaal niet op zit te wachten. 

In deze keten van verzuim heeft elke specialist zijn eigen lens. Een bedrijfsarts kijkt medisch en brengt de beperkingen in kaart. De arbeidsdeskundige kijkt in termen van belasting en belastbaarheid. Wat ons deel in het verzuim mooi maakt, is dat wij voor een langere periode naast iemand mogen staan en de blik op de persoon kunnen richten. Wie ben jij, wat maakt dat je jouw werk niet meer kan doen en welk werk zou passen binnen jouw kwaliteiten en mogelijkheden? 

Wat zonde is in dit proces, is dat alle professionals verantwoordelijk zijn voor hun eigen stukje, maar deze lenzen vaak naast elkaar blijven bestaan. Daardoor moet een werknemer hetzelfde verhaal op verschillende plekken herhalen. Dit verhaal wordt dan beknopt omgezet in een verslag. En de uitwisseling van deze informatie verloopt vaak moeizaam. Zo schrijft elke specialist zijn eigen hoofdstuk over de medewerker, maar de samenhang ontbreekt. 

Hoewel het niet de snelste weg is, proberen wij de samenwerking op te zoeken met de betrokken specialisten. Wij hebben regelmatig contact met de casemanager, maar als het kan ook met de bedrijfsarts, wat overigens ingewikkeld is. Iemand die wij meestal niet spreken is de betrokken arbeidsdeskundige. Hoewel het verslag van de arbeidsdeskundige ons vertrekpunt is, is er geen direct contact. Eigenlijk is dit zonde. Vooral omdat de arbeidsdeskundige de meeste kennis heeft van arbeidsbeperkingen en hij of zij zojuist een zeer uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar de situatie van de werknemer. 

Binnen ons team zijn ook arbeidsdeskundigen werkzaam. In de begeleiding van medewerkers met complexe beperkingen is dit heel waardevol. Hoe mooi zou het zijn als er überhaupt meer samenwerking zou kunnen zijn tussen de arbeidsdeskundigen en re-integratiecoaches? Dat het normaal zou zijn als een coach contact heeft met de betrokken arbeidsdeskundige bij b.v. het opstellen van een zoekprofiel? Of, hoe handig zou het zijn als de coach al kon aanschuiven bij het arbeidsdeskundig gesprek. Dan zou een medewerker niet twee keer vlak achter elkaar hetzelfde verhaal hoeven te vertellen. 

Misschien rare ideeën. Het UWV verwacht een logische keten van opeenvolgende acties om de afstand tot de arbeidsmarkt te verkleinen. Hoe logisch het proces ook is, vloeiend gaat het vaak niet. Ik denk dat als we de kennis van alle specialisten meer zouden uitwisselen en benutten, dit zou leiden tot een beter beeld van de persoon achter de verslagen. Want, pas als je alle lenzen samenvoegt, heb je een volledig beeld en een samenhangend verhaal.