“Het gaat niet om wat er gebeurt, maar wat je ermee doet”

Inmiddels bevinden we ons alweer ruim 2 maanden in ‘Corona-tijd’. Langzaamaan mag er telkens weer meer, maar alles met de bekende voorwaarden van afstand houden en thuisblijven waar mogelijk. Hoewel de maatregelen niet ‘normaal’ zijn begint het ergens toch gewoner te voelen. We raken meer gewend aan het videobellen, het met een boogje om elkaar heen lopen en het herhaaldelijke handen wassen.

In de media komt daarin veel (des)informatie op ons af. Van schrijnende situaties van mensen die ziek zijn of dierbaren hebben verloren, maar ook van mensen die het eigenlijk wel fijn vinden en die het zien als een periode van rust. Dit zien we ook terug bij onze kandidaten. Waar voor de één de tijd van Corona de situatie verslechtert: weinig contacten worden nog minder, de weinige activiteiten worden geen activiteiten, biedt voor de ander Corona juist de mogelijkheid om makkelijker te solliciteren. De drempel om ergens heen te moeten voor de sollicitatie is weggevallen. En waar voor de één een geplande stage of werkervaringsplek on hold wordt gezet, is er bij de ander wel de mogelijkheid om, ondanks Corona, een nieuwe baan te kunnen beginnen. En dus kunnen we gelukkig, ondanks dat er minder vacatures zijn, mede door de tomeloze inzet van onze jobhunters nog steeds mensen plaatsen bij nieuwe werkgevers.

Opvallend is dat Corona situaties lijkt te intensiveren. Kandidaten die al weinig motivatie hadden gebruiken Corona als een ‘excuus’ om niet in beweging te komen. Terwijl kandidaten die wel intrinsiek gemotiveerd zijn Corona als een mogelijkheid zien om zich meer te focussen op b.v. het solliciteren. De uitdaging waar Corona ons allemaal voor stelt is wat we ermee doen. We worden door omstandigheden stilgezet, maar in die omstandigheden kunnen we zelf weer de regie nemen. Wat kan ik, nu alles is veranderd en wellicht tegen lijkt te zitten, doen om verder te komen? Een mooi voorbeeld is een kandidaat die niet meer naar haar vrijwilligerswerk kon door het virus, maar toen zelfstandig heeft geregeld dat zij dit vanuit huis kon doen, zodat ze toch door kon gaan met haar werkzaamheden en re-integratie. En voor sommige is ‘vooruit’ tegenstrijdig genoeg juist even stil staan. Stil staan bij hoe je dingen altijd doet, je bewust worden van de effecten hiervan op jou en je omgeving, en daarin zoeken naar wat je anders kunt gaan doen in de toekomst, om zo te kunnen veranderen.

Want naast dat Corona dingen intensiveert geeft het ook een moment van inventariseren. Waar sta ik? Waar wil ik naartoe? Een goed moment om dingen weer eens anders in te richten of te vernieuwen. Zo hebben wij als Step by Step Priority onze handleiding voor kandidaten in een modern jasje gestoken met extra informatie over wat kandidaten tijdens hun re-integratie kunnen verwachten. Ook hebben we onze templates voor Cv’s weer vernieuwd. En hebben we in onze zoektocht naar het zo goed mogelijk ondersteunen van onze kandidaten in hun zoektocht naar werk een nieuw idee ontwikkeld, het ‘omgedraaid solliciteren’, met inzet van ons LinkedIn profiel. Een proefballon, dus voor wie geïnteresseerd is: volg ons LinkedInpagina voor meer nieuws hierover: https://www.linkedin.com/company/step-by-step-priority/

De conclusie is dat we, helaas, niet (altijd) onder controle hebben wat er gebeurt, maar wel wat wij daarmee doen. Dit is altijd al zo geweest, maar momenteel is dit extra zichtbaar en concreet. Een moeilijke, maar daardoor waardevolle les voor degene die hem willen pakken.