Goede raad is goud waard

Afgelopen maand sloten wij onze hypotheek over. Terwijl we het voorstel van de bank lazen schrokken we. De rente was alweer veel hoger dan waar we op hadden gehoopt. Al malende over het voorstel van de bank, reed ik naar het verkeerde adres van een kandidaat en miste ik een afslag. En ’s avonds lag ik wakker in bed met hoofd- en schouderpijn.

Wat ik maar weer eens aan de levende lijve ervoer is dat piekeren mij niet verder brengt, maar wel veel energie kost. Als ik na een dag de teleurstelling wat te boven ben gekomen, staat ons dan de uitdaging ‘de juiste beslissing te nemen’. De materie stijgt ons boven het hoofd en dus gaan we op zoek naar raad. Terwijl ik aan een goede kennis onze situatie voorleg, realiseer ik mij opeens de meerwaarde van goede raad. Want waar wij door de bomen het bos niet meer zien, helpen de gesprekken om weer overzicht te krijgen en een weloverwogen besluit te nemen. 

Een meerwaarde die ook wij in de re-integratie mogen brengen. Regelmatig horen wij na een intakegesprek met een werknemer dat ze weer rust ervaren omdat ze weer het overzicht hebben en grip ervaren op hun situatie. Of bedankt een werkgever ons voor onze adviezen. Recentelijk nog konden we een werknemer helpen. Ze was opgeroepen bij het UWV voor een gesprek over een aspect van haar ziekte en ze maakte zich hier veel zorgen voor. Samen hebben we haar situatie in kaart gebracht. Ze kreeg weer overzicht en wist daardoor hoe ze het gesprek het beste voor kon bereiden. Achteraf bracht ze een bos bloemen langs, met hartelijk dank voor de goede raad. 

Wij kunnen iemands’ ziekte niet verhelpen of ongelukken die gebeurd zijn niet terugdraaien. 

Want hoe graag we dit ook zouden willen, op wat al gebeurt is heb je geen invloed meer. 

We kunnen wel in de beperkingen die er zijn iemand zijn mogelijkheden uitstippelen. Dat is de beste raad die in de re-integratie proberen mee te geven: “het gaat er niet om wat er is gebeurd, maar hoe je ermee omgaat”.