Duurzaam kado 

Het was in november vorig jaar. Ik zie zijn beteuterde gezicht nog voor mij. Hij mocht voor het eerst zijn schoen zetten. Vol verwachting scheurde hij ‘s ochtends het kado open. Maar in plaats van de gehoopte blijdschap kwam er een fikse huilbui. Hij had een knutselset gekregen maar dat viel duidelijk niet in goede aarde. 

Niet alleen hij was teleurgesteld. ‘Sint’ voelde zich schuldig en wist niet hoe snel ‘zij’ naar de winkel moest voor wél het goede kado om bij de volgende schoenzet poging wel die glimlach van oor tot oor te bewerkstelligen. 

Mijn baas riep als reactie op mijn ‘misser’; “ach, hij kan maar beter zo jong mogelijk leren omgaan met teleurstellingen”. Op dat moment kon ik deze opmerking niet waarderen en vond ik dit ongevoelig en zelfs onaardig. Inmiddels, een sinterklaasfeest later, begrijp ik pas echt wat hij bedoelde. Als ouder probeer je soms ongemakken van je kind op te lossen en uit de weg te ruimen. Op de korte termijn lijkt het een goede oplossing maar op de lange termijn resulteert het in afhankelijke kinderen die weinig weerbaarheid hebben. Want ze hebben niet geleerd zelf om te gaan met tegenslagen of teleurstellingen.

Het is een dilemma dat ook in de re-integratie op verschillende manieren de kop opsteekt. Werkgevers die werknemers een hand boven het hoofd willen houden omdat het privé al zo pittig is. Of een familielid die het als missie ziet ons te overtuigen dat spoor 2 te veel gevraagd is. En ook zelf zijn we soms als coach geneigd iemand te willen helpen, waardoor je riskeert dat de ander niet in beweging hoeft te komen. Allemaal goedbedoeld, maar in de kern manieren waarop iemand niet zelf verantwoordelijkheid hoeft te nemen over zijn eigen situatie of ‘echt’ toekomt aan het verwerken van een teleurstelling of het overwinnen van een obstakel. 

Dus mijn kado voor mijn zoon dit jaar? Naast de kado’s in zijn schoen is mijn goede voornemen om minder te gaan doen, waardoor hij meer verantwoordelijkheid moet nemen. En dat geldt ook voor onze kandidaten. Om niet alles voor een ander op te willen lossen, maar de ander juist de mogelijkheid geven zelf een oplossing te bedenken. Hoogstwaarschijnlijk niet de reactie waar de ander direct blij mee is. Maar dat is niet erg, ik heb er ook even over gedaan om het te snappen.