De juiste balans

De zomervakantie is weer voorbij. In die eerste werkweek moet je dan vaak je draai weer vinden op het werk. De juiste balans vinden. Een veelgehoord streven in deze tijd. De werk-privé balans, maar ook binnen ‘werk’ en ‘privé’ kun je op zoek zijn naar een goede balans. Zelf merk ik dat ik ernaar streef de perfecte balans te vinden en dan weer teleurgesteld ben als ‘iets’ deze balans verstoort, wat helaas vaker wel dan niet gebeurt. Recentelijk hoorde ik tijdens een webinar de volgende zin die mij bij is gebleven: “Balans is niet statisch“. Voor mij een eye-opener. Je kunt dus ook niet ‘de balans’ vinden en dan zo behouden, balans is juist een dynamisch begrip.

In de natuurkunde wordt dit mooi geïllustreerd door het voorbeeld van een tol. Zolang de tol draait blijft hij in evenwicht. Hij beweegt licht heen en weer, maar houdt het zogenaamde ‘dynamisch equilibrium’. Echter vertraagt de tol dan gaat hij steeds meer heen en weer bewegen tot hij omvalt. Om in evenwicht te blijven moet een tol dus in beweging blijven. En voor ons is het net zo. Het is net als leren fietsen. Zolang je blijft fietsen kun je je evenwicht bewaren, maar ga je stilstaan dan val je om. Zo proberen wij onze spoor 2 kandidaten ook te stimuleren om weer in beweging te komen, maar dan vooral ook in beweging te blijven. Want hoewel cliché, is stilstand echt achteruitgang.

In de re-integratie merken we ook vaak dat iemand wel weer begint met opbouwen in eigen of ander werk, maar dan halverwege stagneert. Ze lopen tegen hun huidige grens aan en durven niet verder. Een mooie metafoor die ook weer met balans te maken heeft is de evenwichtsbalk/wip. Zo’n balk waar je overheen loopt en die halverwege van zwaartepunt wisselt. De kunst is om je dan niet af te laten schrikken maar door te gaan, want na het ‘kantelpunt’ blijft de balk liggen en kun je weer verder. Juist door kleine stapjes te zetten die je ‘uit’ balans halen, ontwikkel je je vermogen om te balanceren.

Eigenlijk zouden we dus niet moeten streven ‘de juiste balans’ te vinden, maar naar het leren meebewegen. En daar waar nodig tegenwicht bieden om zo ons evenwicht te bewaren. En daar hoort ook af en toe vallen bij, zolang we maar weer opstaan en doorgaan. Zoals ik ook tegen mijn zoontje roep; voor je uit kijken en blijven fietsen.