Ik zit in de voortuin en geniet van het zonnetje dat vandaag weer schijnt en…
Corona-virus
In korte tijd is er veel veranderd. Iets was eerst nog ver weg leek, een virus in China, is nu opeens ook in Nederland een absurde realiteit; het corona-virus. Moesten we eerst letten op het wassen van onze handen en vooral geen handen geven, inmiddels moeten we zoveel als we kunnen ‘sociale afstand’ houden. Een maatregel die iedereen op de één of andere manier wel treft; werkgevers en werknemers, ouderen en kinderen, mensen die actief zijn of thuis zitten.
Ook voor ons als Step by Step Priority heeft het virus zo zijn gevolgen. Hoewel wij ons werk erg belangrijk vinden behoren wij niet tot de cruciale beroepsgroep :). En dus moeten veel collega’s de zorg voor de kinderen combineren met het werk, waarbij creatieve oplossingen en het werk wat anders indelen bij horen.
Het belangrijkste deel van ons werk bestaat uit persoonlijk contact, iets wat nu zoveel mogelijk vermeden moet worden. En dus hebben we tijdelijk geen huisbezoeken, maar contact via ‘videobellen’. En dat is wel even wennen. Opeens ben je niet bij iemand op bezoek, maar iemand ook een beetje bij jou. Want we werken nu ook grotendeels vanuit huis. Je moet even bedenken hoe je je telefoon zo neer kan zetten dat je hem niet de hele tijd hoeft vast te houden. Of de bel gaat en je moet even de deur opendoen voor de postbezorger. En tegelijkertijd merk je bij de derde keer videobellen dat het went en best soepel loopt. Je houdt alle opladers paraat, weet waar je op moet letten en hebt een ingenieuze manier bedacht om je telefoon neer te zetten. Je merkt opeens dat we tot veel meer in staat zijn dan we denken, ook als het allemaal even anders moet. En dat als je om hulp vraagt (je krijgt je werk even niet af of hebt oppas nodig) mensen bereid zijn om te helpen.
En dan merk je ook in de gesprekken met onze kandidaten dat het juist in deze rare tijden goed is om elkaar te hebben, en contact te kunnen hebben met elkaar. Dat je even samen kan reflecteren op wat het virus voor impact heeft; op activiteiten (bij velen is het vrijwilligerswerk even stopgezet), op sociale contacten (de weinige contacten die er vaak zijn worden nog minder) maar ook op jezelf. Het brengt namelijk mentaal ook wat te weeg. Angst, onzekerheid, zorgen…
De NOS plaatste een artikel over hoe je mentaal gezond blijft wanneer je opeens veelal thuis bent. Iets wat voor veel mensen nieuw is, maar voor veel van onze kandidaten een alledaagse realiteit. Ritme, gezond eten en bewegen worden aangeraden. Ook dit is iets waar we normaal in de gesprekken bij stilstaan. Wanneer je geen werk meer hebt als houvast, is het ritme snel zoek. Maar juist dit is belangrijk om gezond, gemotiveerd en actief te blijven. Ergens maken we nu dus allemaal mee, op grote schaal, wat onze kandidaten op kleine schaal al langer meemaken. Namelijk dat door een onverwachtse ziekte alles even stil komt te staan, en je beperkt bent in je doen en laten. Dat je geen houvast meer hebt aan werk, of je collega’s die je daar altijd had. En dat is iets waar je actief mee aan de slag moet om van daaruit weer je draai te kunnen vinden.
Op dit moment is onze naam, step by step priority, zeer toepasselijk. Van het idee dat we alles kunnen plannen naar van dag tot dag, stap voor stap, kijken hoe je deze dag je (vrijwilligers)werk kan doen, deze week de opvang van je kind kan regelen en contact kan hebben met anderen. En wat is nu echt de prioriteit in je leven? Opeens worden alle activiteiten gecanceld en is er tijd over. Tijd die die je kan besteden aan eindelijk die kamer opruimen, aan familie, of elkaar bellen en elkaar echt even spreken. Met onze kandidaten proberen we altijd de focus te verleggen van de beperkingen die zij ervaren naar de mogelijkheden die ze nog hebben en waar ze blij van worden. Misschien voor iedereen nu relevant. Wat kunnen we nog wel? En wat maakt ons in deze tijd blij, waar krijgen we energie van? Deze Corona-crisis, met alle heel echte vervelende gevolgen, is wellicht ook een uitdaging. Om te reflecteren op ons leven. Om bewust te genieten van de kleine momenten die ontstaan, de mooie gesprekken die je opeens kan hebben met elkaar en de mooie initiatieven die ontstaan om voor elkaar te zorgen. Samen kunnen we deze crisis maar ook persoonlijke crisissen aan; zorg goed voor jezelf en zorg goed voor elkaar.